SÜLEYMAN NAZİF (1869 -1927)
Diyarbakırlı Sait Paşa’nın oğlu. Faik Ali Ozansoy’un ağabeyidir. Diyarbakır’da doğdu. Diyarbakır gazetesinin başyazarlığını yaptı. II. Abdülhamit’in baskıcı yönetiminden kaçarak Paris’e gitti. Yurda dönüşünde 12 yıl Bursa’da zorunlu oturma cezasına çarptırıldı. Meşrutiyetten sonra Basra, Kastamonu, Musul, Trabzon ve Bağdat valiliklerinde bulundu. 1915’te İstanbul’a yerleşerek çeşitli gazetelerde yazarlık yaptı, istanbul’un işgalini protesto amacıyla yazdığı “Kara Bir Gün” başlıklı yazısı nedeniyle Malta’ya sürüldü. 1922’de yeniden istanbul’a yerleşti. 1927’de zatürreden öldü.
ilk şiirlerini bir araya getirdiği “Gizli Figanlar“da tema ve üslup bakımından Namık Kemal‘in etkisinde kalmıştır. 1898’de Servetifünun topluluğuna girdikten sonra bireysel temalara yönelmiştir. İkinci Meşrutiyet’ten sonra yeniden toplumsal konuları ele almış; gazeteciliği nedeniyle nesirle de uğraşmış; süslü, ağır bir dille yazarak Osmanlı nesrinin temsilcisi olmuştur. Cenap Sahabettin gibi dilde sadeleşme çabalarına karşı çıkmıştır.
Eserleri:
Şiir:
- Gizli Figanlar,
- Batarya ile Ateş (Şiir/Nesir)
- Firâk-ı Irak,
- Malta Geceleri (Şiir/Nesir)
Monografi
- Namık Kemal,
- Mehmet Akif,
- Fuzuli
Makale
- Çal Çoban Çal