SAGU
Yuğ törenlerinde ölen kişinin yiğitlik, cömertlik, iyilikseverlik gibi erdemlerini yas ve acı duygularıyla dile getiren, kopuz eşliğinde söylenen şiirlerdir. Bu şiirlerde doğa betimlemelerine de yer verilir. Sagular Halk edebiyatında “ağıt” Divan edebiyatında ise “mersiye” adını alır. Alp Er Tunga sagusu meşhurdur. Koşuk nazım şekliyle söylenir. Dörtlükler halinde söylenir. 4+3=7’li hece ölçüsüyle yazılır.
Sagu Örneği
Erdi aşın taturgan
Yavlak yağığ kaçurgan
Oğrak süsin kaytargan
Bastı ölüm ahtaru
Yağı otın öçürgen
Toydın anı köçürgen
işler üzüp keçürgen
Teğdi okı öldürü
Turgan uluğ ışlaka
Tirgi urup aşlaka
Tumluğ kadir kışlaka
Kodtı eriğ umduru
Günümüz Türkçesiyle
(o konuklarına) Yemeğini tattıran,
kötü düşmanı kaçırtan
(ve) Oğrak ordusunu geri
püskürten (bir yiğit) idi.
Ölüm (onu yere) yıkarak bastırdı..
(o) Düşman ateşini söndüren,
(düşmanları) karargâhlarından
(çıkartıp) göç ettiren
(ve çetin) işlerin üstesinden gelen (bir yiğit) idi.
(feleğin) Oku (ona) isabet etti (ve) öldürdü,
(o) Büyük işler yapan, soğuk (ve) şiddetli kışlarda
(bile) ziyafet sofraları kurup
(konuklarını doyuran bir yiğit) idi.
(ölümü ile) insanları (cömertliğini) umar (ve bekler) bıraktı.