Kıpçak Türkçesi (Kuzey Türkçesi)

Kıpçak Türkçesi (Kuzey Türkçesi) Kıpçak Türkçesi, 13-15. yüzyıllar arasında Altınordu, Mısır, Suriye bölgelerinde kullanılan Türkçedir. Kuzey Türkçesiyle oluşturulan eserlerin en önemlileri şunlardır: 1. Kodeks Kumanikus: Hristiyanlık’a ait ilâhileri, bilmeceleri, Türkçe-Almanca-Latince-Farsça sözlük parçalarını içeren bir derlemedir. Eserdeki metinler, 1303 yılında İtalyan

Çağatayca (Doğu Türkçesi)

Kuzey-doğu Türkçesi iki ana kolda ilerlemiştir: Doğu Türkçesi (Çağatayca) ve Kuzey Türkçesi (Kıpçakça). DOĞU TÜRKÇESİ (ÇAĞATAYCA) ► Çağatayca, Harezm Türkçesinin yeni şartlar altındaki devamı olarak 15. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar Türkistan ve Altınordu bölgesinde kullanılan yazı dilidir. Çağataycada Arap alfabesi kullanılmıştır.

Orta Türkçe (Harezm Türkçesi)

Orta Türkçe (Harezm Türkçesi) ►Harezm Türkçesi, 13 ve 14. yüzyıllarda Hazar Denizi ile Aral Gölü arasında ve Aral’ın güneyindeki Amuderya bölgesi merkez olmak üzere Batı Türkistan‘da gelişmiş olan Türk yazı dilidir. ►Harezm Türkçesi, XII. yüzyıla kadar birbirinin devamı niteliğinde tek

Karahanlılar Dönemi

İslamiyet’i kabul eden ilk Türk devleti, “Karahanlılar”dır. 8. yüzyılın sonlarında Aksu, Fergana, Kaş-gar çevrelerinde devlet kuran Karahanlılar, 10. yüzyılın ilk yarısında hükümdarları Satuk Buğra Han‘ın İslamiyet’i kabul etmesiyle birlikte kitleler halinde Müslüman olmuşlardır. Bu dönemde İslam kültür ve medeniyetinin etkisiyle

Eski Türkçe – Göktürk Dönemi

Eski Türkçe – Göktürk Dönemi 6-13. yüzyıllar arasını kapsayan bu dönem üç alt dönemden oluşmaktadır: A. Göktürk (Köktürk) Dönemi B. Uygur Dönemi C. Karahanlı Dönemi GÖKTÜRK DÖNEMİ Bu dönemde oluşturulan en önemli metinler Göktürk Yazıtları’dır. Türk diliyle oluşturulan ilk metinler