NAİMÂ (1655-1716)
17. yüzyıl Osmanlı tarihçiliğinin en ünlü temsilcisidir. Halep’te doğmuş, genç yaşta istanbul’a gelmiştir. Kendini sevdirmesi sayesinde kısa sürede saray baltacılığından Divan-ı Hümayun kâtipliğine yükselmiş; bilgisi ve tarihe olan merakı dikkat çekerek vakanüvisliğe getirilmiştir. Sonraki yıllarda başmuhasebeciliğe kadar bu yükselişini sürdürdüyse de uğradığı bir iftira yüzünden gözden düşmüş, Mora’da ölmüştür.
Naimâ Tarihi adlı eserinde Osmanlı tarihinin 1574-1659 yılları arasındaki olaylarını olduğu gibi hikâye etmekten çekinmemiş, devlet yönetimindeki bozuklukları ve bunların nedenlerini tarafsız bir tarihçi gözüyle anlatma başarısını göstermiştir. Sözlü ve yazılı kaynaklardan derlediği bilgileri bir araya getirmedeki ustalığı, olayları tahlil ve tasvir etmedeki gücü ve üslubunun çekiciliği, eserini başarılı kılan özellikler arasındadır.