BATI TÜRKÇESİ
Batı Türkçesi, 12. yüzyıl sonlarıyla 13. yüzyıl başlarından günümüze kadar Anadolu, Azerbaycan, Irak, Suriye, Adalar, Rumeli ve Kuzey Afrika’da kullanılan Turkçedir. Batı Turkçesinin ana kolunu, Türkiye Türkçesi oluşturur.
Türkiye Türkçesi terimi, geniş anlamıyla Anadolu ve Rumeli bölgesinde 13. yüzyıldan itibaren kullanılan Türk yazı dilini; dar anlamıyla ise bugünkü Türkiye sınırları içinde konuşma ve yazı dili olarak kullanılan Türkçeyi anlatır.
Türkiye Türkçesi kendi içinde üç döneme ayrılır:
- A. Eski Anadolu Türkçesi (Eski Türkiye Türkçesi)
- B. Osmanlı Türkçesi
- C. Bugünkü Türkiye Türkçesi (Çağdaş Türkiye Türkçesi)
A. Eski Anadolu Türkçesi: Eski Anadolu Türkçesi, 13. yüzyıl başlarından 15. yüzyıl sonlarına kadar Anadolu ve Rumeli’de konuşulan Oğuzca temelindeki Turkçedir. Eski Anadolu Türkçesiyle oluşturulan metinler, Arap alfabesiyle kaleme alınmıştır.
Eski Anadolu Türkçesi ile yazılmış, başlıca eserler şunlardır:
Yazar-şair Eser
- Ahmedî ► Divan
- Ahmed Paşa ► Divan
- Avnî ► Divan
- Cem Sultan ► Divan
- Eşrefoğlu Rumî ► Divan
- Kadı Burhaneddin ► Divan
- Necâtî ►Divan
- Nesimî ► Divan
- Şeyhî ► Divan
- Yunus Emre ► Divan
- Ahmedî ► Cemşîd ü Hurşîd
- Ahmedî ►İskendemâme
- Ahmed-i Daî ► Çengnâme
- Ahmed Fakîh ► Çarhnâme
- Âşık Paşa ► Garibnâme
- Aşıkpaşazâde ► Osmanlı Tarihi
- Celâiüddin Hızır ► Müntahab-ı Şifâ
- Erzurumlu Mustafa Darîr ► Siyer-i Nebî
- Fahrî ► Hüsrev ü Şîrin Tercümesi
- Gülşehrî ►Mantıku’t-Tayr Tercümesi
- Haliloğlu Yahya ► Fütüvvetnâme
- Hoca Mes’ud ► Süheyl ü Nevbahar
- Kul Mes’ud ► Kelîle ve Dimne Tercümesi
- Mercimek Ahmed ► Kabusnâme
- Sinan Paşa ►Tazarruât-ı Sinan Paşa
- Şeyhî ► Harnâme
- Şeyyad Hamza ► Yusuf ve Zelîha
- Yazıcıoğlu Ali ► Selçuknâme
- Yazıcıoğlu Mehmed ► Muhammediye
- Anonim ► Dede Korkut Kitabı
- Anonim ► Battalnâme