AHMET HİKMET MUFTUOGLU (1870 -1927)
İstanbul’da doğdu. Galatasaray Lisesini bitirdikten sonra Servetifünun ailesine katıldı. Konsolosluk memuru olarak Marsilya, Pire ve Kafkasya’da bulundu, istanbul’da Hariciye Nezaretinde çalıştı. Galasaray Lisesinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Budapeşte Başkonsolosluğunda görevinden sonra son halife Abdülmecit’in başmabeyinciliğine atandı. Dışişleri Bakanlığı müsteşarlığında bulundu, istanbul’da karaciğer kanserinden öldü.
Edebiyata Servetifünun yazarı olarak başladı.
“Hâristan ve Gülistan” (Diken ve Gül Bahçesi) adlı eserinde Servetifünun’da yayımladığı bazı hikâyelerini bir araya getirdi. Hâristan, içinde hiç kadın bulunmayan bir ada; Gülistan, onun yalnız kadınların yaşadığı zıddıdır ve mutluluk bu iki ülkenin birleşmesindedir.
1908’den sonra Türkçülük akımının etkisiyle sanat anlayışını değiştirmiş, Millî Edebiyat saflarına geçmiştir.
1922’de yayımladığı ikinci kitabı “Çağlayanlarda Türk kültürünün özelliklerini, millî değerleri yansıtan on altı hikâye bulunmaktadır. Bu hikâyeler hem tema hem dil ve anlatım bakımından “Hâristan ve Gülistan“dan ayrılır.
“Gönül Hanım” romanında, Kafkasya’da Ruslara esir düşen bir Türk subayı ile Gönül adlı bir Tatar kızının aşklarını konu alır ve Pantürkizm ideali üzerinde durur.
Eserleri
Hikâye
- Hâristan ve Gülistan,
- Çağlayanlar
Roman
- Gönül Hanım