Edebiyat-ı Cedide Nedir Bu İfade Kimler İçin Kullanılmıştır
“Edebiyat-ı Cedide” sözü; öncelikle Şinasi, Namık Kemal, Ziya Paşa, Recaizade Mahmut Ekrem ve Abdülhak Hamit Tarhan gibi yenilikçi sanatçıların oluşturduğu Tanzimat Dönemi edebiyatı için kullanılmıştır. Bu dönem sanatçılarına da “yeni edebiyatçılar” anlamına gelen “Üdebâ-yı Cedîde” denilmiştir. Servet-i fünun sanatçıları, yeni edebiyatın savunucuları olarak ortaya çıkınca o dönemin sanat ortamında, bu sanatçılara; alay etmek, hafife almak amacıyla “Yeni Edebiyat-ı Cedideciler” denmiştir. Ne var ki Servetifünuncular, baştaki alaylı “yeni” sıfatını kaldırarak bu adı benimsemişlerdir. Bundan dolayıdır ki onların çeşitli yazılarında, anılarında, konuşmalarında topluluğun adı genellikle “Edebiyat-ı Cedide” olarak geçer. Edebiyat çevrelerinde, edebiyat tarihlerinde ise bu oluşum, “Servetifünun Dönemi edebiyatı” olarak anılır. Başka bir ifadeyle kendi mensupları dışında, topluluk, genelde “Servetifünun” adıyla anılmıştır.
Servetifünun sanatçıları gerçekten de “Edebiyat-ı Cedide” sözünü hak etmişler; şekil, duyuş, hayaller bakımından edebiyatımızı ileri noktalara taşımışlar ve edebiyatımızın yenileşmesini, Batılılaşmasını hızlandırmışlardır.