ERZURUMLU EMRAH (19. YÜZYIL)
Sanatı ve şiirleri gerek kendi döneminde gerekse kendinden sonra halk şairlerince taklit edilen, yetiştirdiği çıraklarıyla Emrah âşık kolunu meydana getiren , “Emrah koşması” nı âşıklık geleneğine kazandıran yaşadığı dönemin usta âşıkları arasındadır.
Geniş bir ünü olmasına karşın hakkında yeterince bilgi mevcut değildir.
Erzurumlu olduğu, Anadolu’da pek çok diyarı gezdiği, uzun süre kaldığı Sivas’tan sonra Niksar’a gidip son senelerini orada geçirdiği (ölümü 1854) kaynaklarca bildirilmektedir.
Şiirlerinde aşk, ayrılık, gurbet, zamandan ve kaderden yakınma gibi temalarla birlikte tasavvuf da mühim bir yer tutar.
Divan şiirinin etkisinde kalarak çoğu şiirinde aruzu ve aruz ile kaleme aldığı nazım biçimleri kullanmış, hece ölçüsüyle oldukça az şiir söylemiştir.
Süslü, özenli bir dilin yanı sıra halk beğenisine uygun, akıcı, özgün imgelerle örülü, kulakta yer eden lirik koşmaları onu çağını aşırıp günümüze kadar gelmesini sağlamıştır.